Geschiedenis

De fraters van Tilburg

Op 31 augustus 1902 arriveerden de eerste vijf fraters van Tilburg in Suriname. Van meet af aan hebben zij zich voornamelijk bezig gehouden met onderwijs in Paramaribo. Door allerlei omstandigheden is het er nooit van gekomen om ook in de districten of in het binnenland scholen op te zetten. Toch heeft de zorg voor het onderwijs buiten Paramaribo vele fraters constant bezig gehouden. Als het dan niet mogelijk was rechtstreeks aan de verbetering van dit onderwijs te werken, dan moest het maar indirect gebeuren, door een verbetering van de opleiding van de “boslandonderwijzers”.

Boslandonderwijs

Lange tijd was het zo dat iemand die de lagere school voldoende goed had doorlopen en daarvan bewijzen kon afleggen, verlof ("permit") kon krijgen om als onderwijzer voor een boslandschool op te treden. Dat deze mensen, die dan vaak voor eenmansschool stonden en dus les moesten geven aan alle klassen tegelijk, maar matig succes boekten, ligt voor de hand. Het ministerie van onderwijs bemoeide zich praktisch niet met de scholen in het binnenland. Het boslandonderwijs was een zaak van de Evangelische Broedergemeente en de R.K.-missie. Van de overheid kwam slechts een matige subsidie, niet eens voldoende om het hoofd van de school een behoorlijke bestaan te verzekeren.

Vormingscursus

In 1957 al was men begonnen met jongens uit het binnenland naar Paramaribo te halen om hen een paar jaar lang beter toe te rusten voor het onderwijs in het binnenland. Een twaalftal jongens werden ondergebracht in het internaat van de fraters aan de Verlengde Gemene Landsweg in Paramaribo. Voor de middag gingen zij naar de gewone lagere school en in de namiddag gaven de fraters hen extra lessen in pedagogiek en didactiek. Het volgende jaar begon men met een afzonderlijk internaat in de Mgr. Wulfingstraat. Zestien jongens werden daar ondergebracht, acht indianen en acht boslandcreolen.

Beperkingen vormingscursus

Eigelijk was het geen echt 'internaat': Er was een reglement waar men zich aan had te houden. Voortdurende controle en surveillance was er niet. ´s Nachts was er geen frater in het 'internaat'. Het instituut heeft dan ook nooit de naam van 'internaat' gedragen maar stond bekend onder de naam 'vormingscursus'. De leiding van de vormingscursus zelf was in handen van frater William Heerkens die met veel inzet en ook met behoorlijk succes zijn medebroeders wist te begeesteren voor dit werk.

In de loop der jaren hebben zij ook heel wat pupillen geholpen om dat bosland "permit" te behalen. Toch was de situatie niet ideaal, men keek uit naar andere mogelijkheden en zo werden de plannen gemaakt voor de bouw en inrichting van een afzonderlijk internaat. Aan het eind van het jaar 1965 ging de bisschop van Paramaribo, Mgr. Kuypers, naar Nederland alsook de toenmalige regionale overste van de fraters in Suriname. In datzelfde jaar begon de Nederlandse regering met het verlenen van ontwikkelingshulp voor projecten in de particuliere sector.

Stichting Christoforus Internaat

Dit alles leidde er toe dat op 31 maart 1966 er een bespreking plaats had bij het generaal bestuur van de fraters in Tilburg. Mgr. Kuypers verzocht de congregatie om, ten behoeve van het pastorale werk in het binnenland, in Paramaribo een internaat te exploiteren. Dit internaat moest een opvang zijn voor kinderen uit het binnenland, die in Paramaribo verder gingen studeren, als zij daartoe de capaciteiten hadden. In datzelfde internaat zouden dan ook de jongens van de vormingscursus worden ondergebracht. Deze plannen werden in de jaren 1966 - 1967 verder uitgewerkt met als resultaat dat in juni 1968 het Christoforus internaat aan de Prinssesestraat van start kon gaan.

1968-heden

Alhoewel de fraters de verantwoordelijkheid voor het internaat bleven behouden, kwam de dagelijkse leiding in handen van een Surinaams echtpaar.

Het internaat startte midden 1968 met de eerste opvang van pupillen, maar de officiële opening vond plaats op 1 oktober van dat jaar. In de beginperiode lag de leiding in handen van het echtpaar de Keyzer voor ongeveer 4 jaren, waarna het echtpaar Heerenveen bijna 25 jaaren lang de scepter heeft gezwaaid.
in oktober 1996 werd de leiding overgenomen door het echtpaar Romalho.

Ruim 25 jaar later en wel in 1993 is de Christoforus Stichting in het leven geroepen die de zorg van het internaat op zich nam en dus dit werk van de fraters overnam en voortzette.